Το σχόλιο της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος για την απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία έκρινε ως νόμιμο το υπέρογκο επιτόκιο που επιβάλλουν οι τράπεζες στις πιστωτικές κάρτες:
“Με ανακούφιση είδαμε οι καταναλωτές την τροπολογία του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος & Ενέργειας, σύμφωνα με την οποία ακυρώνονται οι κρυφές αυξήσεις που είχαν αποφασιστεί μέσω της ΡΑΕ στα τιμολόγια της ΔΕΗ από 01/01/2015.
Με απογοήτευση και προβληματισμό όμως, οι καταναλωτές αντιμετωπίζουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία έκρινε ως νόμιμο το υπέρογκο επιτόκιο που επιβάλλουν οι τράπεζες στις πιστωτικές κάρτες.
Στο σκεπτικό του ο Άρειος Πάγος έκρινε νόμιμο το ληστρικό επιτόκιο των πιστωτικών καρτών το οποίο σύμφωνα με την αγωγή που είχε κατατεθεί από καταναλώτρια ανέρχεται στο 16,5% το 2004 (χρόνος έκδοσης της κάρτας), την ώρα που το προβλεπόμενο επιτόκιο από την Ε.Κ.Τ. γι’ αυτές τις περιπτώσεις ανέρχονταν στο 8%.
Δεν ξέρουμε αν οι δικαστές γνώριζαν ή έλαβαν υπ’ όψιν τους τα επιτόκια πιστωτικών καρτών στις χώρες της Ε.Ε. και αν μπορούσαν να συγκρίνουν με πόσο πιο ακριβό χρήμα δανείζεται ο Έλληνας καταναλωτής σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες, όπως δεν γνωρίζουμε αν αυτό ανάγεται στις εκ του νόμου δυνατότητές τους.
Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι ο διπλασιασμός (σε σχέση με τις τιμές που προβλέπονται από την ΕΚΤ), του επιτοκίου δανεισμού στις πιστωτικές κάρτες που επιβαρύνει υπέρμετρα τον καταναλωτή, ακόμα και αν κρίθηκε νόμιμο, δεν μπορεί με όρους καταναλωτικού κινήματος να κριθεί και ηθικό, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι η επιβολή των επιτοκίων αυτών γίνεται μονομερώς από την τράπεζα μέσω των γνωστών σε όλους Γενικών Όρων Συναλλαγών, χωρίς ο καταναλωτής να έχει την στοιχειώδη δυνατότητα διαπραγμάτευσης!
Η παραπάνω συζήτηση βέβαια, ανήκει στα «φαντάσματα» του παρελθόντος, στην εποχή προ έλευσης της οικονομικής κρίσης που ενέσκηψε στην Χώρα μας, όταν οι τράπεζες παρακαλούσαν τους καταναλωτές να εκδώσουν πιστωτικές κάρτες, οι τελευταίοι αδιαφορώντας στην πλειονότητά τους για τα ληστρικά επιτόκια ζούσαν το καταναλωτικό όνειρο με τίτλο «καταναλώνω άρα υπάρχω» και είχαν την οικονομική δυνατότητα να διαθέτουν μέρος του εισοδήματός τους γι’ αυτούς τους σκοπούς.
Σήμερα όμως που η Χώρα μας μαραζώνει οικονομικά, το 23% και πλέον του πληθυσμού ζει στο όριο της φτώχειας και οι λοιποί «παλεύουν» για να κρατηθούν πάνω από το όριο της φτώχειας, οι πιστωτικές κάρτες αποτελούν για τους περισσότερους ιστορικό αφήγημα.
Εντούτοις, ως Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος οφείλουμε να συγχαρούμε την καταναλώτρια που με περισσή καταναλωτική συνείδηση στράφηκε κατά της δανείστριας τράπεζας και διεκδίκησε δικαστικά τα καταναλωτικά της δικαιώματα, προσβάλλοντας τα ληστρικά τραπεζικά επιτόκια ως παράνομα και καταχρηστικά. «ΜΠΡΑΒΟ ΤΗΣ» !!!”.