Με δύο αποφάσεις Ειρηνοδικείων «έσβησε» χρέος 75χρονης και µπήκε σε καθεστώς διάσωσης η πρώτη κατοικία οικογένειας µε την προϋπόθεση καταβολής από τον κάθε σύζυγο 100€ τον µήνα
Την ώρα που κυβέρνηση και θεσµοί διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το ύψος των δανείων που µπορούν να «προστατευθούν» από τις νέες διατάξεις του νόµου Κατσέλη, τα δικαστήρια χαράσσουν τον δικό τους δρόµο. Εάν και είναι πλέον πολύ αυστηρά στην κρίση τους για την ένταξη των νοικοκυριών στον επίµαχο νόµο, εντούτοις, όπου διαπιστώνεται πραγµατική αδυναµία, η πρώτη κατοικία «οχυρώνεται» µε δικαστική βούλα.
Αυτό άλλωστε δείχνουν δύο αποφάσεις Ειρηνοδικείων. Η πρώτη περίπτωση αφορά 75χρονη γυναίκα µε έξι παιδιά και σοβαρά προβλήµατα υγείας. Η γυναίκα, συνταξιούχος των 435 ευρώ, προσέτρεξε στην Ενωση Εργαζοµένων Καταναλωτών Ελλάδος. Εχοντας, στεγαστικό 152.000 ευρώ και κανένα περιουσιακό στοιχείο στην κατοχή της, βρέθηκε σε απόλυτη αδυναµία αποπληρωµής, µε το δικαστήριο όχι µόνο να κάνει δεκτή την αίτησή της και να διατάσσει µηδενικές καταβολές για 5 χρόνια αλλά και να προβλέπει ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει µετά την 5ετία ώστε να επαναπροσδιορίσει νέα δικάσιμο, διαγράφοντας µε αυτόν τον τρόπο οριστικά το χρέος.
Στο σκεπτικό του µάλιστα το δικαστήριο αναφέρει ότι «η περιέλευσή της σε µόνιµη αδυναµία πληρωµής δεν οφείλεται σε δόλο, όπως προβάλλεται από την πιστώτρια (σ.σ.: τράπεζα), σύµφωνα µε την οποία προέβη σε αλόγιστο δανεισµό, παρότι γνώριζε ότι µε βάση την οικονοµική της δυνατότητα δεν µπορούσε να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις και έτσι περιήλθε δόλια σε κατάσταση υπερχρέωσης και αυτό γιατί δεν αποδείχτηκε ότι µε πράξεις ή παραλείψεις της επεδίωξε την αδυναµία των πληρωµών της ή ότι προέβλεψε ότι οδηγείται σε αδυναµία πληρωµών και δεν άλλαξε συµπεριφορά, αποδεχόµενη το αποτέλεσµα αυτό.
Αντιθέτως αποδείχθηκε ότι η αδυναµία της αιτούσας οφείλεται σε παράγοντες που δεν µπορούσε να προβλέψει και να αποτρέψει και συγκεκριµένα στη σηµαντική µείωση στο οικογενειακό της εισόδηµα µετά το 2009, η οποία επηρεάζει σε σηµαντικό βαθµό την οικιακή της οικονοµία, γεγονός που δεν είχε τη δυνατότητα ούτε να προβλέψει η αιτούσα αλλά ούτε και να αποτρέψει». Μάλιστα, προχωρώντας ένα βήµα παραπάνω τη σκέψη του, και κάνοντας µνεία του άρθρου 2 του Συντάγµατος, το δικαστήριο κρίνει ότι είναι πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου.
Στη δεύτερη περίπτωση, Ειρηνοδικείο άναψε το «πράσινο φως» για την ένταξη στον νόµο δύο ιδιωτών µε χαµηλά εισοδήµατα (700 ευρώ µηνιαίοι µισθοί) και δάνειο πρώτης κατοικίας, διασώζοντας το σπίτι, µε την προϋπόθεση της καταβολής από τον κάθε σύζυγο ποσού 100 ευρώ κάθε µήνα για τρία χρόνια. Το δικαστήριο έκρινε ότι πληρούνται όλες οι νόµιµες προϋποθέσεις για την υπαγωγή της κατοικίας σε καθεστώς διάσωσης, αφού η αντικειµενική αξία της δεν υπερβαίνει το όριο προστασίας που θέτει ο νόµος, ενώ το ύψος του µηνιαίου διαθέσιµου οικογενειακού εισοδήµατος των αιτούντων δεν υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσής τους προσαυξηµένες κατά 70%.