Για να συνειδητοποιήσει κανείς την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή Ευρώπη δεν έχει παρά να βάλει δίπλα – δίπλα δύο ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν αυτή την εβδομάδα στον διεθνή και στον ελληνικό Τύπο.
Πριν λίγα εικοσιτετράωρα , δημοσιοποιήθηκε η έρευνα που διενήργησε το γερμανικό Ινστιτούτο Έρευνας Αγοράς GfK για τον μήνα Αύγουστο, που αφορά στον δείκτη καταναλωτικού κλίματος στη Γερμανία. Το συμπέρασμα είναι ότι οι θετικές προσδοκίες των Γερμανών καταναλωτών κινούνται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Οι βασικοί λόγοι που δημιουργούν το κλίμα αισιοδοξίας στη γερμανική αγορά είναι η αύξηση μισθών, τα χαμηλά επίπεδα ανεργίας και ο περιορισμένος πληθωρισμός. Ως συνέπεια αυτών, τα εισοδήματα των Γερμανών έχουν αυξηθεί σημαντικά σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη. Και αυτό σε μία εποχή σχεδόν ανύπαρκτου πληθωρισμού. Τον Ιούνιο τα επίπεδα του πληθωρισμού βρίσκονταν στο 0,3%. Επομένως και πρακτικά οι Γερμανοί καταναλωτές έχουν περισσότερα χρήματα στην τσέπη τους.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, η κατάσταση που βρίσκονται εκατομμύρια Έλληνες είναι απελπιστική. Σύμφωνα με έρευνα την οποία διενήργησαν το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ / ΓΣΕΕ) και η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας (ΕΕΚΕ) σε συνεργασία με την εταιρεία Αlco το χρονικό διάστημα 18 – 25 Φεβρουαρίου: Οι μισοί μισθωτοί δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμη και βασικές ανάγκες και η κάλυψη των καταναλωτικών αναγκών των μισθωτών για το 47% στηρίζεται σε ανάληψη καταθέσεων, ενώ το 16% αναγκάζεται να δανειστεί. Επίσης, μόνο το 22% δηλώνει ότι μπορεί να αποπληρώνει κάρτες και δάνεια, το 30% δηλώνει ότι ανταποκρίνεται συνήθως, το 9% λίγες φορές και το 6% δεν μπορεί να ανταποκριθεί καθόλου. Τέλος, σε ό,τι αφορά τα εισοδήματα, το 53% των ερωτηθέντων δηλώνει μείωση, έναντι του 44% που δηλώνει σταθερότητα, καλύτερη εικόνα από τον Σεπτέμβριο (70% και 26% αντίστοιχα), ενώ σε επίπεδο τριμήνου το 79% δηλώνει σταθερότητα (έναντι 66% τον Σεπτέμβριο) και μόνο το 18% μείωση. Το 73% πιστεύει ότι η μείωση του εισοδήματος οφείλεται στη μείωση του μισθού.
Αυτές οι δύο έρευνες ουσιαστικά είναι μια “φωτογραφική απεικόνιση” της σημερινής Ευρώπης. Μίας Ευρώπης η οποία ευημερεί και πένεται ταυτόχρονα. Η μεταφορά πόρων από τον Νότο προς τον Βορρά, που αποτελεί συστατικό της πολιτικής που εφαρμόζεται όχι μόνο δεν οδηγεί στο κλείσιμο της ψαλίδας αλλά αντίθετα οξύνει τις ανισότητες. Όλα δείχνουν ότι αργά ή γρήγορα η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Η γερμανική ηγεσία αποδίδει την ευημερία της κοινωνίας της στον μύθο του εργατικού, μετρημένου και νοικοκύρη Γερμανού, που αμείβεται για τη σωφροσύνη του, σε αντίθεση με τον τεμπέλη, άφρονα, ακαμάτη νότιο, ο οποίος πληρώνει τις κραιπάλες αλλά όλο και περισσότεροι την αμφισβητούν. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαφωνούν. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς βγαίνουν στους δρόμους. Για παράδειγμα, οι Γάλλοι αγρότες από την Αλσατία, οι οποίοι κάνουν λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό από τους Γερμανούς συναδέλφους τους. Υπάρχουν και οι διανοούμενοι που όλο και πιο συχνά κάνουν λόγο για τα κεφαλαιακά κέρδη της Γερμανίας από τα δάνεια του υπερχρεωμένου Νότου.
Πλέον οι διαφορές είναι τόσο κραυγαλέες που ακόμη και οι ίδιοι οι Γερμανοί βλέπουν το φάντασμα του “μισητού Γερμανού” να πλανάται πάνω από το κεφάλι τους. Για παράδειγμα, ο Γιούργκεν Κάουμπε, εκδότης της FAZ, προσφάτως επισήμανε ότι η όξυνση της κρίσης στην Ελλάδα ξανάφερε στο προσκήνιο το στερεότυπο του «μισητού Γερμανού».
Αν το καλοσκεφτούμε, η Ευρώπη έχει πλέον κοπεί στα δύο και οι μνήμες απο το παρελθόν επιστρέφουν δριμύτερες.
